تحلیل فضایی شاخص‌های مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی در سال‌های 1375 و 1395 مطالعه موردی: سکونتگاه‌های غیررسمی کلان‌شهر تبریز

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

2 گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

3 گروه شهرسازی اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران

10.22098/gsd.2025.15220.1062

چکیده

اسکان غیررسمی عامل برجسته و غالب در شهرنشینی و تهیه مسکن برای فقرای شهری است. این‌گونه سکونتگاه‌ها، در واقع شکل بی‌ضابطه‌ای از تجمع مکانی گروه‌های کم‌درآمد در نقاط آسیب‌پذیر شهر است که به‌صورت کاملاً سازمان نیافته ایجاد می‌گردد. با توجه به اهمیت مسکن به‌ویژه در سکونتگاه‌های غیررسمی، هدف این تحقیق نشان دادن تغییرات شاخص‌های مسکن از حاشیه جغرافیایی به متن یا برعکس در سکونتگاه‌های غیررسمی کلان‌شهر تبریز می‌باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی – ارزیابی و روش گردآوری اطلاعات نیز اسنادی – میدانی می‌باشد. در این پژوهش برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات و وزن دهی به شاخص‌های مسکن (لایه‌های اطلاعاتی) از مدل ANP در نرم‌افزار Super Decision و برای تهیه نقشه‌ها از نرم‌افزار GIS استفاده‌شده است. همچنین جامعه آماری تحقیق حاضر را سکونتگاه‌های غیررسمی کلان‌شهر تبریز دربر می‌گیرد. یافته‌های تحقیق و بررسی تغییرات وضعیت مسکن در بلوک‌های آماری سکونتگاه‌های غیررسمی موردمطالعه بر اساس شاخص‌های موردبررسی نشان می‌دهد که از 1318 بلوک آماری موردمطالعه، 43.17 درصد بلوک‌ها بدون تغییر، 14.19 درصد محروم به برخوردار، 7.36 درصد متوسط به برخوردار، 15.85 درصد محروم به متوسط، 5.16 درصد برخوردار به متوسط، 7.21 درصد متوسط به محروم، و 7.06 درصد نیز برخوردار به محروم تغییریافته‌اند. به‌طورکلی نتایج نشان می‌دهد که از کل بلوک‌های موردمطالعه 37.4 درصد ارتقاءیافته، 19.43 درصد تنزیل و 43.17 درصد نیز بدون تغییر مانده‌اند. بنابراین می‌توان گفت که شاخص‌های مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی موردمطالعه ارتقاء پیداکرده و این ارتقاء به سمت متن شهری می‌باشد. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Spatial Analysis of Housing Indicators for Informal Settlements: the case study of Informal Settlements in Tabriz Metropolis, 1996 and 2016

نویسندگان [English]

  • Saber Mohammadpour 1
  • Reza Talebi 2
  • Nazanin Fatemeh Aghnaei 3
1 Department of Urban Planning, University of Gilan, Rasht, Iran
2 Department of Geography and Rural Planning, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
3 Department of Islamic Urbanism, Faculty of Architecture & Urbanism, Tabriz Islamic Art University, Tabriz, Iran
چکیده [English]

A B S T R A C T
Informal settlement is the prominently dominating factor which contributes urbanization and provides the city's poor people with housing. In fact, these settlements are unreasonable and disorganized agglomeration places for low income people who live in deprived areas of the cities. Given the importance of housing, especially in informal settlements, the current research intends to outline the changes in housing indicators from margin to context and vice versa, especially in informal settlements of Tabriz metropolis. A descriptive-evaluative methodology was used together with a field- documentary method applied for data collection. Here, in order to analyze the data and weighting of housing indicators (data layers), ANP model was used with Super Decision software. Also, GIS software was applied for generating maps. Additionally, the statistical community of the research included informal settlements of Tabriz metropolis. The findings together with consideration of changes in housing conditions for the statistical blocks of the informal settlements indicated that, of 1318 blocks, 43/17% didn't change, 14/19% changed from deprived category to wealthy, 7/36% changed from medium to wealthy level, 15/85% changed from deprived to medium level, 5/16% changed from wealthy to medium level, 7/21% changed from medium to deprived level, and 7/06% changed from wealthy to deprived category. Generally speaking, the results showed that, of all blocks, 37/4% promoted, 19/43% plummeted while 43/17% remained unchanged. Therefore, it could be contended that the housing indicators for informal settlements promoted, especially with a shift toward urban contexts.
Extended Abstract
Introduction
One of the most important symbols of recognizing the informal settlement is the structural features and indicators of housing. Given that housing, and poverty emerged as informal settling, the deficiencies in housing plans contribute to low income and their tendency toward informal settlement. This reflects dissatisfaction with the housing needs of low-income individuals which hasn't been regarded within the formal and unplanned urban setting while also paving the way for establishing disorganized settlements across the margins and distant locations to ignore the legal limits.
Given the importance of housing and informal settlements, the current research intends to better understand housing conditions in informal settlements in the Tabriz metropolis. As the national development started with industrialization in the early 1960s, the formation of informal settling in Iran and Tabrizco occurred. This form of settling speeded up overwhelmingly in Tabriz. The most important textures included the northeastern, southern, and southwestern parts of the metropolis which have yet to be extended with their unique mechanism. The areas covered by such settlements involved 400 acres with a population of more than 450000 individuals.  Physically, the settlements have been built using personalized and unconventional methods which gave the city an unpleasant appearance. Currently, the settlements involve 70000 housing units which attracted newcomers.  They account for 30% of the city population. These settlements now face many problems related to housing and this demands spatial analysis of housing indicators for them. Concerning the necessity of the current research and its objectives, it seeks to answer the following question:
Have the developments on physical indicators (housing indicators) in Tabriz's informal settlements from margin to context improved by urban policies (in 1996 and 2016)?
 
Methodology
The informal settlements in the Tabriz metropolis mostly extend four zones including north (neighbourhoods like Yousefabad, Seilab, Seilab Ghoshghaneh, Ahmadabad, Idehlo, Ismaeil Baghal, Louti Ebrahim, big and little Manba (reservoir), Chehel Metri (40 meters), (Ghorbani), south (Maralan, Taleghani), northwestern ( Tabriz's big park), southwestern (Laleh and Akhmaghieh).
 
Results and discussion
Investigation of the changes in conditions in statistical blocks of informal settlements based on housing indicators indicated that, of 1318 statistical blocks, 43.17% didn't change, 14.19% changed from deprived to privileged category, 7.36% changed from medium to privileged category, 15.85% changed from deprived to medium category, 5.16% changed from privileged to medium category, 7.21% changed from medium to deprived category and 7.06% changed from privileged to deprived category. Generally speaking, the results indicated that of all the blocks, 37.4% improved, 19. % plummeted and 43.17% remained unchanged.
 Also, the results from statistical data and findings of the research on housing indicators in 1996 and 2016 showed that the density households in residentunitsunit changed from individualsidual toindividualsvidual: the densindividualsividual for resiunitsial unit changed individualsndividual to 5.2 individual: density of rooms for residential units changed from 1.9 rooms to 2.1 rooms: density of individuals for rooms changed from 2.76 individuals to 2.43 indAn averages. Average number of rooms for each household changed from 1.63 to 1.80: average area changed from 93 meters to 81 meters. For the quality of residential units, increased demolished and modified residential units were served together with reduced rebuilt units: the age of the buildings changed from 40 to 43 years: unlawful acquisition of lands changed from 53.47% to 68.32%: being privileged of facilities and urban infrastructures changed partially: the size of households changed from 5.2 individuals to 4.3 individuals. The area of the land for residential units changed from 127 to 110 meters.
Therefore, it should be noted that the housing indicators for household density in terms of the residential unit, the density of individuals for a residential unit, the density of rooms for residential units, the density of individuals in rooms, the average number of rooms for each household, unlawful acquisition of land and size of households improved since 1996 to 2016. The privilege for the average area, quality of the residential units, age of buildings and area of residential land reduced while the privilege of facilities and urban structures didn't change.
 
Conclusion
In relation to the special logic of spatial distribution of housing poverty, the cheapness of the accessible lands and houses for newcomers to the cities who seek well-being in Tabriz metropolis could be regarded as.
 
Funding
There is no funding support.
 
Authors’ Contribution
Authors contributed equally to the conceptualization and writing of the article. All of the authors approved thecontent of the manuscript and agreed on all aspects of the work declaration of competing interest none.
 
Conflict of Interest
Authors declared no conflict of interest.
 
Acknowledgments
We are grateful to all the scientific consultants of this paper.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Informal settlement
  • Housing
  • Urban poverty
  • Tabriz Metropolis
  1. اطهاری، کمال. (1384). فقر مسکن در ایران فقر سیاست اجتماعی. فصلنامه رفاه اجتماعی، 5 (18)، 123-113.
  2. آقاصفری، عارف؛ امیری، حکمت؛ دانش، جابر و بهشتیان، محمدجواد. (1389). ویژگی‌های کمی و کیفی مسکن در بافت تاریخی شهر یزد (1355- 1385 هـ. ش). فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی، 1(2)، 67-82.
  3. پورمحمدی، محمدرضا و اسدی، احمد. (1393). ارزیابی سیاست‌های دولتی تأمین مسکن در مورد گروه‌های کم‌درآمد شهری (مطالعه موردی شهر زنجان). فصلنامه فضای جغرافیایی، 14(45)، 111-128.
  4. پورمحمدی، محمدرضا. (1392). برنامه‌ریزی مسکن. چاپ هشتم. تهران: انتشارات سمت.
  5. پیران، پرویز. (1387). از اسکان غیررسمی تا اسکان نایابی: در جستجوی راه‌حل. نشریه هفت شهر، 9(24)، 14-29.
  6. حاتمی نژاد، حسین؛ سیف‌الدینی، فرانک و میره، محمد. (1385). بررسی شاخص‌های مسکن غیررسمی در ایران، نمونه موردی: محله شیخ‌آباد قم. فصلنامه پژوهش‌های جغرافیایی، 38(58)، 129-145.
  7. حسین زاده دلیر، کریم. (1370). حاشیه‌نشینی در جستجوی معنی و مفهوم؛ مجموعه مقالات اولین کنگره جغرافیایی ایران، چاپ اول، تهران: مؤسسه جغرافیا.
  8. حکیمی، هادی؛ پورمحمدی، محمدرضا؛ پرهیزکار، اکبر؛ مشکینی، ابوالفضل و پورطاهری، مهدی. (1390). ارزیابی شاخص‌های کمی و کیفی مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی ایران، مطالعه موردی جمشیدآباد خوی. فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، 22(44)، 197 -210.
  9. حیدری چیانه، رحیم؛ رضاطبع ازگمی، سیده خدیجه و معتمدمهر، اکبر. (1391). کاربرد استراتژی توسعه شهری (CDS) در بهبود سکونتگاه‌های غیررسمی، مطالعه موردی: اراضی دانشگاه علوم پزشکی تبریز (محله غازان داغی). مجله پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 3(9)، 35-56.
  10. روستایی، شهریور؛ احدنژاد، محسن؛ اصغری زمانی اکبر و زنگنه، علیرضا. (1391). بررسی شاخص‌های کالبدی – اجتماعی مسکن در تعیین بلوک‌های فقیرنشین با استفاده از مدل تحلیل عاملی (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه). فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 44(81)، 141-156. Doi: 10.22059/jhgr.2012.24985
  11. زادولی خواجه، شاهرخ. (1392). ارزیابی جابجایی سلولی شاخص‌های کالبدی اجتماعی در مناطق حاشیه‌نشین (مطالعه موردی: حاشیه‌نشینان شمال کلان‌شهر تبریز). به راهنمایی اکبر اصغری زمانی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان.
  12. زنگنه، علیرضا. (1389). شناخت الگوی فضایی گسترش فقر شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیای (GIS) در شهر کرمانشاه طی سال‌های (1375-1385). پایان‌نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، به راهنمایی اکبر اصغری و محسن احدنژاد، دانشگاه زنجان.
  13. شمس، مجید؛ گمار، منا. (1394). ارزیابی شاخص‌های کمی و کیفی مسکن در استان همدان (با تأکید بر اقشار کم‌درآمد). فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 5(20)، 55-68. Doi: 20.1001.1.22516735.1394.5.20.5.4
  14. قدسی پور، حسن. (1392). فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP. چاپ یازدهم، تهران: دانشگاه صنعتی امیرکبیر.
  15. قرخلو، مهدی؛ عبدی ینگی کند، ناصح؛ زنگنه شهرکی، سعید. (1388). تحلیل سطح پایداری شهری در سکونتگاه‌های غیررسمی (مورد: شهر سنندج). فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 41(69)، 1-16.
  16. محمدی لرد، عبدالمحمود. (1388). فرآیندهای تحلیل شبکه‌ای (ANP) و سلسله مراتبی (AHP) به همراه معرفی نرم‌افزار Super Decisions. تهران: انتشارات البرز فردانش.
  17. ملکی، سعید؛ امان‌پور، سعید؛ زادولی خواجه، شاهرخ. (1396). سازمان‌یابی فضایی و گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی در کلان‌شهر تبریز. پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 5(1)، 107-124. Doi: 10.22059/jurbangeo.2017.63065
  18. ملکی، سعید؛ شیخی، حجت. (1388). بررسی نقش شاخص‌های اجتماعی مسکن در سطح استان‌های کشور با استفاده از روش شاخص ترکیبی توسعه انسانی، فصلنامه مسکن و محیط روستا، 28(127)، 94-115.
  19. Agha Safari, A; Amiri, H; Danesh, J., & Beheshtian, M. (1980). The quantitative and qualitative characteristics of housing in the historical texture of the Yazd city (1976-2006). Journal of studies on Iranian Islamic City, 1(2), 67-82. [In Persian].
  20. Ahmad, S., & Choi, M.J. (2012). Quantative and qualitative demand for slum and non-slum housing in delhi: Empirical evidences from household data. Journal Habitat International, 38, 90-99. Doi: 10.1016/j.habitatint.2012.02.003
  21. Astuti, W., & Adi Prasetyo, D. (2014). Model of Community-based Housing Development (CBHD) of Bedah Kampung Program in Surakarta Indonesia, 4th International Conference on Sustainable Future for Human Security, SustaiN 2013. Procedia Environmental Sciences 20, 593 – 601. Doi: 10.1016/j.proenv.2014.03.072
  22. Athari K. (2005). Housing Poverty in Iran: Poor Social PolicyRefahj5(18), 113-128. [In Persian].
  23. Buckley, R. & Jerry, K. (2005), Housing policy in developing countries: conjectures and refutations. World Bank Research Observer, 20(2), 233-257. Doi: 10.1093/wbro/lki007
  24. Choguill, C. L. (2007). The search for policies to support sustainable housing. Habitat International, 31(1), 143–149. Doi: 10.1016/j.habitatint.2006.12.001
  25. Flavio, M., & Souza, D. (2001). The future of informal settlements: lessons in the legalization of disputed urban land in recife, Brazil. Geoforum 32 (4), 483-492. Doi: 10.1016/S0016-7185(01)00014-8
  26. Gharakhlou, M., Abdi Yangi Kand, N., & Zanganeh Shahraki, S. (2009). Analyzing the level of urban sustainability in informal settlements (case: Sanandaj city). Human Geography Research Quarterly, 41(69), 1-16. [In Persian].
  27. Hakimi, H., Pourmohammadi, M., Parhizkar, A., Meshkini, A., & Poortaheri, M. (2011). Evaluation of qualitative and quantitative housing indices of Iran informal settlements (Case study: Jamshid Abad, Khoy). Geography and Environmental Planning, 22(44), 197-210. [In Persian].
  28. Hataminejad, H., Seifaldini, F., & Mireh, M. (2006). Investigating the indicators of informal housing in Iran, a case study: Sheikh Abad neighborhood of Qom. Geographical Research Quarterly, 38(58), 129-145. [In Persian].
  29. Heydari Chianeh, R., Rezatab Azgami, S. K., Motamedmehr, A. (2011). Application of urban development strategy (CDS) in improving informal settlements, case study: Tabriz University of Medical Sciences lands (Ghazan Daghi neighborhood). Journal of Urban Research and Planning, 3(9), 35-56. [In Persian].
  30. Hosseinzadeh Delir, K., (1991). marginalization in search of meaning and concept. Proceedings of the First Geographical Congress of Iran, first edition, Tehran: Institute of Geography. [In Persian].
  31. Maleki, S., & Sheikhi, H. (2009)The Role of Housing Social Indicators in the Country Provinces, by Using Compound Human Development Index Method. JHRE28(127), 94-107. [In Persian].
  32. Maleki, S., Amanpour, S., & Zadvali Khajeh, Sh. (2016). Organization of space and spreading of informal settlement in Tabriz metropolitan. Urban Planning Geography Research, 5(1), 107-124. Doi: 10.22059/jurbangeo.2017.63065 [In Persian].
  33. Mohammadi Lord, A. (2009). Analytical network (ANP) and hierarchical (AHP) processes along with the introduction of Super Decisions software. Tehran: Alborz Fardanesh Publishing House. [In Persian].
  34. Mohammadi, H. (2010). Citizen Participation in Urban Planning and Management: The case of Iran; Shiraz City, Saadi Community. Ph.D Thesis, Kassel University, Germany.
  35. Mohammadi, H., (2007), Citizen Participation in Informal Settlements Potentials and Obstacles: The Case of Iran, Shiraz, World Academy of Science, Engineering and Technology, 28, 145-150.
  36. Neuwirth, R. (2005). Shadow Cities: A Billion Squatters, A New Urban World. New York, Routledge.
  37. Piran, Parvez. (2008). From informal housing to rare housing: in search of a solution. Haft Shahr magazine, 9(24), 14-29. [In Persian].
  38. Pourmohammadi, M., & Asadi, A., (2013). An Evaluation of Public Low Income Housing Policies in Iran (The Case of Zanjan City). Geographical Space Quarterly, 14(45), 111-128. [In Persian].
  39. Pourmohammadi, M., (2012). Housing planning. Eighth edition. Tehran: Samt Publications. [In Persian].
  40. Qudsipour, H. (2012). AHP hierarchical analysis process. 11th edition, Tehran: Amirkabir University of Technology. [In Persian].
  41. Rangwala, S. C. (1998). Town planning charater publishing house. india.
  42. Rostaei, Sh., Ahdanjad, M., Asghari Zamani, A., Zanganeh, A. (2011). The Assessment of Physical and Social Housing Indexes in Determine of Predominantly Poor Blocks Using Factor Analysis Model (Case Study: Kermanshah City). Human Geography Research Quarterly. 44(81), 141-156. Doi: 10.22059/jhgr.2012.24985 [In Persian].
  43. Shams, M., & Gamar, M. (2014). Evaluation of Quantitative and Qualitative Housing in Hamadan Province (Emphasizing: low-income Families). Regional Planning Quarterly, 5(20), 55-68. Doi: 20.1001.1.22516735.1394.5.20.5.4 [In Persian].
  44. Tuzkaya, G. (2006). An ANP approach for locating undesirable facilities: An example from Istanbul, Turkey; Journal of Environmental Management, ELSEVIR, 231-247. Doi: 10.1016/j.jenvman.2007.05.004
  45. Ward, M., Peter, C.B., & Smith Sr., Centennial Chair (2015), Housing rehab for consolidated informal settlements: A new policy agenda for 2016 UN-Habitat III. Habitat International 50(2), 1-12. Doi: 10.1016/j.habitatint.2015.08.021
  46. Zadvli Khajeh, Sh. (2012). Evaluation of cellular movement of physical-social indicators in marginal areas (case study: marginal residents of the north of Tabriz metropolis). Under the guidance of Akbar Asghari Zamani, Faculty of Humanities, Zanjan University. [In Persian].
  47. Zanganeh, A. (2010). Understanding the spatial pattern of urban poverty expansion using geographic information system (GIS) in the city of Kermanshah during the years (1375-1385). Master's thesis in geography and urban planning, under the guidance of Akbar Asghari and Mohsen Ahdanjad, Zanjan University. [In Persian].